Bij de start van het idee om wijn te gaan selecteren en aanbieden heb ik bedacht dat het weinig zin heeft om wijnen aan te bieden die iedereen al kent. Merlot hoort daar natuurlijk bij. Merlot is bijna niet te ontlopen en is een echte allemansvriend. Toen ik een openbare proeverij verzorgde, kwam er na afloop iemand vragen of ik ook Merlot verkocht. Toen ik nee zei, draaide hij zich resoluut om, zei “dan weet ik genoeg” en verliet het pand. Misschien is het daarom geen slecht idee om in het kader van back to basics toch maar eens een sappige Merlot aan te bieden.

Ik heb de Merlot van La Villette uit Zuid-Frankrijk geproefd. Dat viel niet tegen. Net als de andere wijnen van La Villette is de Merlot een makkelijke wijn, voor weinig geld, waar je iedereen een plezier mee kan doen. Zacht, soepel en vallend in de categorie “lekker wijntje”.

Voor de kenners: Merlot heeft over het algemeen geen aandronk en geen afdronk. Alleen in de mond, het middenstuk, krijg je veel smaak. Dat is de reden waarom in de Bordeaux-wijnen vrijwel altijd een combinatie van Merlot met Cabernet Sauvignon wordt toegepast. Cabernet heeft juist veel aandronk, geen middenstuk en veel afdronk. De ideale combinatie dus.

Deze Merlot heeft trouwens, naast het befaamde smaakvolle middenstuk, wel een zeer behoorlijke afdronk. Bovendien ruikt de wijn prettig. Donker fruit, maar ook wat meer aardse tonen en een lichte rokerigheid.

Behalve om zo te drinken past de Merlot prima bij pizza’s, pasta’s en borrelhapjes.

Voor een rode wijn ben ik op zoek gegaan naar een mooie wijn uit het Zuid-Rhônegebied. De wijnen uit het gebied ten oosten van Orange zijn stevig en robuust en passen bij de wat zwaardere gerechten, die vaak tijdens de feestdagen op tafel komen. Ik was met name op zoek naar een wijn uit het gebied Gigondas of uit het wat goedkopere, naastgelegen gebied Vacqueyras. Het is een publiek geheim dat de gebieden Gigondas en Vacqueyras slechts door een smal zandpad gescheiden zijn, maar daartegenover door een fors prijsverschil. En dat terwijl in beide gebieden van dezelfde druivenrassen gebruik wordt gemaakt. Alleen is de bodem van de Vacqueyras  wat steniger dan de kleibodem van Gigondas. De Vacqueyraswijnen zijn dan ook wat donkerder, steviger en compacter dan die uit de Gigondas.

Omdat de Gigondas die ik proefde mij wat tegenviel, ben ik uitgekomen bij de Vacqueyras van Fontaine du Clos, een uitstekend alternatief. Deze Vacqueyras is gemaakt van 60% Grenache en 40% Syrah. Beide druiven worden apart verwerkt. De Grenache rijpt op gist in tanks en de Syrah in eiken vaten. Pas in het laatste stadium worden ze samengevoegd en gebotteld.

Bij het proeven noteerden wij een stevige, robuuste wijn met fruitige, maar ook aardse tonen. Een beetje een zwoele, vlezige wijn met aanwezige, maar niet dominante, tannines en zachte zuren. De wijn heeft een hoog alcoholgehalte (14%), maar dat is hier niet branderig of storend. Een wat wij echte wijn-wijn noemen; een wijn voor wie wel wat stevigs wil proeven. Deze wijn combineert in het algemeen met rood vlees, wild, stoofschotels en alle soorten kazen (behalve blauwe kaas). Mijn wijn-spijsboekje beveelt combinaties aan met confit de canard, lamsschouder en hazenpeper.

De wijn is geproduceerd door Domaine Fontaine du Clos, gelegen tussen de bergtoppen van de Dentelles van Montmirail en de Mont Ventoux. Het bedrijf is opgericht in 1990 door John en Nicole Barnier en wordt nu gerund door hun zoon Jean-François en zijn vrouw Celine. Zij hebben een uitgebreid assortiment ontwikkeld. Naast Vacqueyras en Côtes du Rhone, maken zij ook wijnen van druivensoorten als Merlot, Chardonnay en Muscat Blanc à Petit Grains.