De rode wijn die ik deze keer heb uitgekozen, is een tamelijk onbekende Italiaanse wijn, de Aglianico del Vulture (spreek uit: alli-aa-nie-koo). Nooit van gehoord toch. Ik ook niet, tot ik het nieuwe hippe wijnboek Wine Folly (een aanrader) las. Daarin wordt de Aglianico beschreven als een Italiaanse klassieker met een stevig profiel en dat klopt! En dat past, denk ik, wel bij het seizoen dat we tegemoet gaan.
Ik heb de wijn gelijk maar eens zelf uitgetest en vervolgens bij een proeverij. Daar werd hij door de roodliefhebbers gelijk als een smakelijke en sappige, maar best wel stevige wijn omarmd.
De Aglianico druif wordt voornamelijk verbouwd in Basilicata. Dit is een regio van Italië, gelegen ten Zuidoosten van Napels, die te positioneren is als de wreef van de laars. De totale aanplant is zo’n 10.000 hectare, wat weinig is (bijvoorbeeld een andere stevige rode, de Syrah, is goed voor 185.000 hectare). De beste Aglianico’s zijn de Vultures. Deze komen uit een areaal van 1200 hectare gelegen op zo’n 600 meter hoogte op de hellingen van de uitgedoofde vulkaan Monte Vulture. Deze wijn heeft als enige in de Basilicata de DOC-status.
