Maandelijks archief: augustus 2023

Selectie 89: The Fish Wives Club, Merlot

Omdat velen met mij de Sauvignon Blanc van The Fish Wives Club uit Zuid-Afrika (selectie 81) een heel lekkere wijn vinden, was ik benieuwd naar de rode wijnen die zij ook maken. Als je weet wat lekker wit is, zal je ook wel lekker rood kunnen maken. Eerst maar eens de Merlot ingeslagen en geproefd.

Precies wat te verwachten viel, een makkelijke en toegankelijke wijn. De kleur is prachtig, robijnrood of zoals de Italianen dit noemen, grenato, granaatappelrood. In de geur klein rood fruit, zoals aardbeien, frambozen, kersen. Ook zijn pruimen te herkennen; fietspetten noemden wij die vroeger thuis als ze in de tutti frutti zaten. Zachte, zo niet vrijwel afwezige tannines en milde zuren. Bijna limonade, zoals de fruitige Beaujolais-wijnen dat ook kunnen hebben, maar dan wel met serieuze alcohol. Geen wijn voor mensen die van stroeve, tannine-rijke wijnen houden. Dit is meer voor op het terras; een makkelijk drinkbare eenvoudige niets-aan-de-hand wijn.

Een beetje terugkoelen werkt bij deze wijn goed. Lekker voor bij de barbecue of bij pizza of gewoon op een feestje.

Het is interessant de tekst achterop de fles te lezen. The Fish Wives Club is een bedrijf van een ex marketing/reclameman. Nou die kan er wat van als het op schrijven aankomt. Volgens hem moeten we onder meer “mystery” verwachten. Leuke tekst, maar je vraagt je wel af of dit nog over wijn gaat.

Selectie 88: La Guardiense, Falanghina

Mijn importeur maakte mij attent op dit nieuwe wijnhuis in zijn stal, La Guardiense. Een bedrijf uit Campanië ten noordoosten van Napels. Van deze wijnmaker proefde ik o.a. deze Falanghina, die in hun wijngaard genaamd Janare is aangeplant. Een witte wijn van een voor mij totaal onbekende druivensoort. Het blijkt een echt autochtoon Italiaans ras te zijn, zoals er zo veel zijn in Italië. Italië heeft rond de 500 eigen druivensoorten, wat meer is dan in Frankrijk, Spanje en Griekenland samen. Het is voor mij, geloof ik, dan ook geen schande dat ik er nooit van gehoord had.

Na enig spitwerk blijkt de Falanghina een van de oudste Romeinse druivenvariëteiten te zijn, basis van de antieke Falerno; waarschijnlijk van Griekse afkomst (Phalanga). De soort geeft middelgrote trossen en levert in het zuiden van Italië opvallend frisse en levendige wijnen. De druif gedijt het best op de heuvelruggen rond Napels (Flegrea).

Allemaal leuk en aardig, maar eerst de kurk eraf en proeven. Bingo!, wat een aparte en lekkere wijn. Een zachte, ronde wijn, geurend naar appel, peer en perzik. Zeer toegankelijk en prettig drinkbaar met een intense smaak en een drogende afdronk.

De wijn gaat goed bij “hors d’oeuvres and seafood or vegetable dishes; excellent with white meats; perfect with soft cheeses; intriguing combination with Neapolitan pizza”. Hier citeer ik de wijnmaker zelf maar, want ik moet dat zelf allemaal nog uitproberen. Gezien de smaak echter, geloof ik dit onmiddellijk. Wat ook veel in beschrijvingen voorkomt, is een goede smaakcombinatie met salade caprese.