Mijn importeur maakte mij attent op dit nieuwe wijnhuis in zijn stal, La Guardiense. Een bedrijf uit Campanië ten noordoosten van Napels. Van deze wijnmaker proefde ik o.a. deze Falanghina, die in hun wijngaard genaamd Janare is aangeplant. Een witte wijn van een voor mij totaal onbekende druivensoort. Het blijkt een echt autochtoon Italiaans ras te zijn, zoals er zo veel zijn in Italië. Italië heeft rond de 500 eigen druivensoorten, wat meer is dan in Frankrijk, Spanje en Griekenland samen. Het is voor mij, geloof ik, dan ook geen schande dat ik er nooit van gehoord had.

Na enig spitwerk blijkt de Falanghina een van de oudste Romeinse druivenvariëteiten te zijn, basis van de antieke Falerno; waarschijnlijk van Griekse afkomst (Phalanga). De soort geeft middelgrote trossen en levert in het zuiden van Italië opvallend frisse en levendige wijnen. De druif gedijt het best op de heuvelruggen rond Napels (Flegrea).

Allemaal leuk en aardig, maar eerst de kurk eraf en proeven. Bingo!, wat een aparte en lekkere wijn. Een zachte, ronde wijn, geurend naar appel, peer en perzik. Zeer toegankelijk en prettig drinkbaar met een intense smaak en een drogende afdronk.

De wijn gaat goed bij “hors d’oeuvres and seafood or vegetable dishes; excellent with white meats; perfect with soft cheeses; intriguing combination with Neapolitan pizza”. Hier citeer ik de wijnmaker zelf maar, want ik moet dat zelf allemaal nog uitproberen. Gezien de smaak echter, geloof ik dit onmiddellijk. Wat ook veel in beschrijvingen voorkomt, is een goede smaakcombinatie met salade caprese.