Dit keer ben ik op zoek gegaan naar Spaanse wijnen, omdat mijn Verdejo uit Rueda niet meer leverbaar is. Dus vier Verdejo’s in huis gehaald en gelijk maar wat voor mij onbekende rode Spaanse wijnen. Dit pakte allemaal wat anders uit dan gedacht. De Verdejo’s vielen erg tegen (misschien had ik mijn dag niet), dus daarvoor moest ik een alternatief zien te vinden. Nu lijkt Verdejo, volgens Nicolaas Klei, op een Sauvignon Blanc met spierballen. Daarom kwam ik uit bij een Sauvignon Blanc.

Nu wil het geval dat mijn importeur net begonnen is met een nieuwe leverancier uit Zuid-Afrika die onder andere een Sauvignon Blanc maakt. Dus die maar eens geproefd, … en bingo! Een lekkere frisse en zomerse Sauvignon met een prachtig etiket dat nieuwsgierig maakt.

Het is een Sauvignon uit westkust van Zuid-Afrika. De producent presenteert zijn wijnen onder de naam The Fish Wives Club. Het ziet er allemaal heel gelikt uit. Na even googelen blijkt al snel hoe dit komt. De producent is de voormalige eigenaar van een marketing bureau. Best leuk om even een kijkje op de site van de Fish Wives Club te kijken; het staat bol van marketingjargon en prachtige foto’s en etiketten. Maar de ultieme vraag is natuurlijk: is de wijn lekker.

Eerlijk, het is natuurlijk niet het niveau van de Sancerre die ik vorige keer aanbood. Maar die kostte dan ook per fles € 18,20. Deze Zuid-Afrikaan is een stuk prettiger geprijsd en toch ook heel prettig om te drinken. Hij is knapperig droog en fris van smaak en de geur komt het glas uit zoals dat hoort bij Sauvignon. De geur is natuurlijk grassig, maar heeft ook iets weg van tropisch fruit / ananas. De afdronk blijft lekker hangen. Ook voor deze Sauvignon geldt weer: lekker bij schaal- en schelpdieren, vis en geitenkaas.

Chenin Blanc heb je in vele soorten en maten, van droog tot mierzoet. In Frankrijk staat de Chenin Blanc druif langs de oevers van de Loire. Ik kan me herinneren dat we deze wijn vroeger zelf heel vaak dronken onder de herkomstnaam Vouvray. Vouvray is een lieflijk plaatsje net naast het grote en drukke Tours. Intussen lijkt het wel of de wijn Vouvray van de aardbodem is verdwenen. Het wordt nauwelijks meer aangeboden, terwijl de druif Chenin Blanc toch vaak geprezen wordt om de brede culinaire inzetmogelijkheden. Nou jammer dan, we wijken wel uit naar Zuid-Afrika, waar ieder zichzelf respecterend wijnhuis wel een Chenin Blanc in zijn assortiment heeft.

Ik ben uitgekomen bij de wijn genaamd La Cotte Mill van Franschhoek Cellar. La Cotte Mill verwijst naar een van de oude molens, die ooit als landmarks voor het gebied golden. Bij het proeven vonden wij het een prettige, frisse voorjaarswijn. Licht en droog, niet al te zuur, niet al te veel alcohol. De wijn ruikt naar ananas, perzik en zachte appel en heeft een licht bittertje in de afdronk. Dit laatste maakt dat het goed is om het te drinken met een hapje erbij of bij de maaltijd. Wat combinatiemogelijkheden betreft verwijs ik naar het etiket. Daar worden genoemd: sushi, fisherman’s pie, gebraden kip en kalfsschnitzel.

Het dorp Franschhoek (provincie West-Kaap, zo’n 75 kilometer ten Oosten van Kaapstad gelegen) is een van de oudste Zuid-Afrikaanse dorpen en heeft rond de 17.000 inwoners. Het is van oorsprong een vestigingsplaats van Hugenoten. Midden in het omringende wijngebied is het wijnhuis Franschhoek Cellar te vinden. Sinds 1945 maakt dit wijnhuis – oorspronkelijk opgericht als coöperatie, nu particulier bezit – de mooiste wijnen. In de loop der tijd is Franschhoek Cellar uitgegroeid tot een wereldspeler. In 1984 persten ze al meer dan twaalfduizend ton druiven. De grote stap heeft het wijnhuis gemaakt door in 2007 Stephan Joubert als hoofd wijnmaker aan te stellen. Hij voegde veel ervaring toe aan het wijnhuis.

Met Chardonnay is het vaak alles of niets. You hate it or you love it. Chardonnay-haters houden meestal niet van de vanillegeur en –smaak, veroorzaakt door de opvoeding van de wijn op eikenhouten vaten. Het komt nogal eens voor dat er te veel hout aanwezig is en dat de wijn zwaar en log wordt. Een unwooded-versie van de Chardonnay, dus zonder hout, kom je niet vaak tegen. Eigenlijk weten we nauwelijks hoe een Chardonnay van zichzelf smaakt. Nou, dat valt goed mee. Van zichzelf heeft de Chardonnay een verfijnde smaak en ruikt naar peer.
Die geur heb ik leren ervaren bij een wijnreis naar de Bourgogne. Tijdens een soort masterclass bij de Wijnschool van Beaune klaagden wij Nederlanders bij een Chardonnaywijn dat er niet veel geur aan zat. De docent, een soort Louis de Funès, die overduidelijk al vaker een wijntje had beoordeeld, pakte het glas, dekte het af met zijn hand e schudde het fors op en neer. Met een nog druipende hand stak hij zijn neus diep in het glas en riep triomfantelijk: “Poire!”. Sindsdien vind ik eigenlijk elke Chardonnay naar peer ruiken, ook de Chardonnay van deze keer.
Bij het proeven noteerde ik: kleur bleekgeel (dat krijg je zonder hout), ruikt goed en fris, naar peer en een beetje anijs, de smaak blijft lang hangen. De wijn is mild qua zuren en heeft een licht zoetje. Valt veel aan te ontdekken.

De wijn komt uit Zuid-Afrika, uit Robertson, zo’n 150 km van Kaapstad aan de Breederivier. De wijn wordt gemaakt op de Bon Courage Estate, sinds 1818 in handen van Bruwer familie, oorspronkelijk afkomstig uit de Loire-streek. De wijn is gecertificeerd voor Integrity and Sustainability. Volgens het etiket op de fles is het een elegante, verfrissende droge witte wijn met tropische tonen van guave en meloen. Ik hou het nog steeds op peer. Volgens leveranciers op het internet blinkt de wijn uit door zijn mooie aroma’s van limoen, citrus en een lichte hint van vanille. Het is dus allemaal maar wat je wil ruiken. Ik blijf dan ook nog steeds bij peer.
Ik denk dat deze wijn goed samengaat met vis- en kipgerechten, salades, de kaasplank en ook met Aziatische gerechten.