Tagarchief: Spanje

Selectie 94: Pradorey, Ribera del Duero, Adaro

Als rode wijn met een feestelijk karakter, bijvoorbeeld voor de Kerst, heb ik een Spaanse Ribera del Duero geselecteerd. Op reis in Spanje afgelopen zomer kwam ik erachter dat in de Spaanse horeca het eigenlijk alleen maar draait om Rioja of Ribera del Duero, waarbij de laatste eigenlijk wel als de beste geldt. In Valencia kwam ik een delicatessenzaak tegen met daarin de vijf beste Spaanse wijnen. De Ribera-wijn Pingus uit 2016 spande de kroon: € 1990,- per fles. Toen ik om een doosje vroeg, duurde het even voor het doordrong dat het toch echt een geintje was.

Mijn Ribera komt weer van het huis Pradorey en is gelukkig iets goedkoper. Het gaat om een wijn uit 2019 die is gemaakt als ode aan de oprichter van het bedrijf, de oude Javier Cremades de Adaro. Van Pradorey selecteerde ik eerder een Rosado, een prijswinnende rosé. Ook deze rode is een perfect gemaakte wijn, dit keer in een aparte fles.

De wijn is dieprood van kleur, is sappig, heeft de geur van kersen en laurier en is ondanks de langere rijping en het krachtige karakter, fris en fruit-gedomineerd. Wij kwamen in onze beoordeling niet verder dan: “by far de lekkerste wijn die we ooit hebben geproefd”. Maar dat lijkt me dan ook voldoende. Ook de internationale pers is lovend: Guía Peñin: 93 punten, Decanter: 90 punten, James Suckling: 93 punten, Mundus Vini: goud, Guía Vinos Gourmets 2023: 97 punten.

De leverancier raadt als combinatiemogelijkheden aan: Iberische vleeswaren, worstjes, gemarineerd vlees, pasta’s met vlees-sausen, gevogelte, en niet te vergeten de barbecue. Met wild lijkt mij ook niet verkeerd, zeker niet als daar fruit bij zit, bijvoorbeeld cranberry’s.

Selectie 90: Bardos, Rueda Verdejo

In mijn assortiment is de Verdejo uit Rueda verdwenen; niet meer leverbaar. Lang heb ik gezocht naar een waardige vervanger, maar steeds bleek bij het proeven dat er onvoldoende smaak te beleven viel. Na stug volhouden heb ik er dan nu weer een gevonden, de Rueda Verdejo van Bardos. Deze  wijn is lekker fris en gul, met een prettig aroma van peer en een klein bittertje in de afdronk. Goed gemaakt, smaakvol en niet te duur, wat wil je nog meer.

De wijn komt van het huis Bardos, waarvan ik eerder (selectie 42) een rode crianza uit de Ribera del Duero selecteerde, een van mijn betere wijnen. Wijn maken kunnen ze daar wel.

Even een stukje van het internet: We ruiken direct geuren van ananas en passievruchten. Bij het inschenken zien we een heldere kleur met groene schittering. Zeer uitnodigend, hetzelfde als de geur van deze wijn. Heerlijke aroma’s van perzik en meloen, maar ook passievruchten en citrus fruit hebben de boventoon. In de smaak verfijnd en fris, mooi boeket aan wit en citrus fruit. Tegen de wangen aan wat nuances van appel en limoen met daarbij wat groene kruiden. Het is gewoon een feest om te drinken en deze wijn zal nooit vervelen. Met dit laatste kan ik het helemaal eens zijn; een mooie doordrinkwijn voor alledag.

Selectie 87: Pradorey, Rosado

Helemaal tegen mijn gewoonte in heb ik deze wijn nog niet geproefd. Ik heb sinds het uitkomen eergisteren van de resultaten van het rosé wijnconcours van het vakblad Perswijn nog geen tijd gehad deze wijn in huis te halen en te proeven. Maar ik ben er van overtuigd dat dit een kwalitatief zeer goede wijn is, tegen een schappelijke prijs. Dit komt in de eerste plaats door de wijnstreek. De wijn komt uit de Ribera del Duero, op dit moment de streek waar de beste Spaanse wijnen vandaan komen. In de tweede plaats staat het wijnhuis voor kwaliteit. De wijn komt van Pradorey, een wijnhuis dat in een ander wijnconcours van Perswijn voor witte wijnen dit jaar de eerste prijs won (deze wijn ga ik in het najaar aanbieden). Tenslotte vertrouw ik de jury van Perswijn bij het toekennen van de derde prijs. Ik ga blind af op de beschrijving van de wijn in het juryrapport. Deze beschrijving neem ik hieronder integraal over.

Gelukkig! In Spanje zijn nog bedrijven die de durf hebben rosé te maken met veel kleur, zoals Pradorey in Ribera del Duero. Niks mode, maar gewoon kracht en smaak. Pradorey is een grote bodega in de streek, met een hele serie rode wijnen, ook in het luxe prijssegment. Logisch, daar is Ribera del Duero ook vermaard om. Maar rosé mag niet ontbreken. Hier is gekozen voor een wat langer schilcontact en gisting op de eigen gisten, waardoor de wijn veel meer kleur heeft dan we tegenwoordig gewend zijn. Hij is gemaakt van merlot en tempranillo, elk voor de helft. Merlot rondt de tempranillo in deze blend mooi af en geeft hem een zacht karakter. Ook bijzonder is de rijping op barriques (houten vaten, AJ) gedurende twee maanden, wat je in de geur duidelijk merkt. Het overheerst niet, vinden we, maar je moet er wel van houden, het levert een ander type rosé op. Meer iets voor bij de maaltijd dan als aperitief. Maar wel een mooi en bijzonder glas.

Proefnotitie:   Geur: open, toast, houttoets, kruidig, bessen, kersen.

                        Smaak: rond, sappig, hout, kracht, goede frisheid, zuren, lengte.

Zo ziet de rosado er uit. Apart toch.

Aan het juryrapport valt voor mij niet veel aan toe te voegen. Alleen nog de notitie van de importeur:

De druiven worden op rijpheid geselecteerd en handmatig geoogst. Na een korte inwerking op de schillen worden de druiven geperst en volgt een spontane eerste vergisting.
De wijn is vrij intens voor rosé, bijna frambozen rood, helder en schitterend. In de neus zeer aromatisch, veel rood fruit met een elegant getoast aroma en een lichte vanille toets van de houtrijping. In de mond vol en romig met ook weer klein rood fruit, vlezig met een mooi niet te dominant zuurtje. Lekker bij gekruide vistartaar, krab, tonijn, gegrilde vette vis als zalm, pikante kipgerechten, pasta’s en risotto.

Selectie 82: Finca Milena, Tempranillo / Syrah

Bij het selecteren van de witte Spaanse Verdejo, die het dus niet geworden is, had ik ook een paar voor mij onbekende Spaanse rode wijnen uitgekozen. Deze bevielen mij een stuk beter dan de witte. Uiteindelijk ben ik uitgekomen bij een organische wijn uit Castilla / La Mancha, het wijngebied onder Madrid. Dit is het land van de man van La Mancha, Don Quichot. De wijn is niet zo gek als de ridder uit die streek, maar de prijs wel. Voor € 5,75 heb je een prima wijn.

Eigenlijk ben ik voornamelijk gevallen voor de geur van deze wijn. Hier kan je eindeloos aan snuffelen. Je ruikt veel donker fruit met op de achtergrond wat zwaardere tonen zoals tabak en leer. De wijn drinkt makkelijk weg, maar heeft toch wel voldoende body en ook de nodige tannines. Ik noem dat altijd een wijn-wijn; je merkt wel dat je wijn zit te drinken, geen slappe zoete hap.

De wijn is organisch gemaakt, dus met zo min mogelijk bestrijdingsmiddelen. Het is een blend van de Tempranillo (zoals in de Rioja en de Ribera del Duero) en Shiraz, de krachtig ruikende Franse druif (zoals bijvoorbeeld in Hermitage en Gigondas). Een deel van de wijn wordt opgevoed in houten vaten. De houttonen zijn mooi versneden en voeren niet de boventoon. De afdronk is zacht en redelijk lang.

Selectie 73: Alba Martín, Albariño

Voor een witte wijn met een fris zomers karakter heb ik gezocht in Portugal en Spanje langs de Atlantische kust. Door het zeeklimaat komen hier de frisse, zogenaamde “cool climate” wijnen vandaan. Uit Portugal is er de Vinho Verde en uit Spanje de Albariño. We proefden een Vinho Verde en twee verschillende Albariños. De Vinho Verde viel af als weliswaar licht en sprankelend, maar toch te weinig serieus. Van de twee Albariños selecteerden wij de wijn van Alba Martín. Deze komt van een wijngaard uit de stal van Martin Codax. Dit wijnhuis produceert al jaren Albariños van topkwaliteit.

De wijn komt uit de streek Rias Baixes net boven de grens van Portugal, aan de kust. De wijn is mooi goudgeel van kleur en ruikt duidelijk naar wit fruit (appel/peer). De smaak is droog, intens en met milde zuren. De afdronk blijft lang hangen. De wijn is met een alcoholpercentage van 12,5% niet te zwaar.

De wijn is lekker om zo, ook buiten, te drinken, maar een hapje erbij komt goed van pas. Wij denken dat de wijn goed past bij tapas, zeevruchten, krab en garnalen en dat de wijn zelfs voldoende body heeft om overeind te blijven bij Aziatische gerechten.

De Albariño is wat duur voor mijn doen, maar gegeven de kwaliteit en het huidige prijsniveau een meer dan voldoende prijs/plezierverhouding.