Na twee maal een witte wijn en een rosé, dit keer eindelijk ook een rode wijn. Ik heb gekozen voor een rode wijn uit de hak van Italië, uit Puglia (op z’n Nederlands Apulië), meer in het bijzonder uit het schiereiland Salento, de hak van Italië. Deze regio wil zich afscheiden van Puglia, … waar hebben we dat eerder gehoord. Maar het moet gezegd, het is ook een apart gebied. In het centrum van Salento liggen (geheel volgens Wikipedia) nog 9 dorpen waar Grieks wordt gesproken. Dan moet je eigenlijk ook maar gelijk onafhankelijk worden.
Ook de wijn uit deze streek is eigenzinnig. Ik heb het over wijn gemaakt van de Negroamaro druif. Voor zo ver ik weet wordt deze druif nergens anders in Italië verbouwd. Het betekent de bittere zwarte, maar merkwaardig genoeg is het tegendeel het geval. De wijn is inderdaad wel heel donkerrood, maar bitter is hij niet. Het is een romige wijn met weinig tannine waardoor hij heel makkelijk te drinken is. Het fruit is zondoorstoofd, waardoor het wat weg krijgt van vloeibare jam. In tegenstelling tot andere Italiaanse rode wijnen is de wijn niet al te zuur, zodat hij ook gedronken kan worden zonder er wat bij te eten.
