Tagarchief: Spanje

Selectie 87: Pradorey, Rosado

Helemaal tegen mijn gewoonte in heb ik deze wijn nog niet geproefd. Ik heb sinds het uitkomen eergisteren van de resultaten van het rosé wijnconcours van het vakblad Perswijn nog geen tijd gehad deze wijn in huis te halen en te proeven. Maar ik ben er van overtuigd dat dit een kwalitatief zeer goede wijn is, tegen een schappelijke prijs. Dit komt in de eerste plaats door de wijnstreek. De wijn komt uit de Ribera del Duero, op dit moment de streek waar de beste Spaanse wijnen vandaan komen. In de tweede plaats staat het wijnhuis voor kwaliteit. De wijn komt van Pradorey, een wijnhuis dat in een ander wijnconcours van Perswijn voor witte wijnen dit jaar de eerste prijs won (deze wijn ga ik in het najaar aanbieden). Tenslotte vertrouw ik de jury van Perswijn bij het toekennen van de derde prijs. Ik ga blind af op de beschrijving van de wijn in het juryrapport. Deze beschrijving neem ik hieronder integraal over.

Gelukkig! In Spanje zijn nog bedrijven die de durf hebben rosé te maken met veel kleur, zoals Pradorey in Ribera del Duero. Niks mode, maar gewoon kracht en smaak. Pradorey is een grote bodega in de streek, met een hele serie rode wijnen, ook in het luxe prijssegment. Logisch, daar is Ribera del Duero ook vermaard om. Maar rosé mag niet ontbreken. Hier is gekozen voor een wat langer schilcontact en gisting op de eigen gisten, waardoor de wijn veel meer kleur heeft dan we tegenwoordig gewend zijn. Hij is gemaakt van merlot en tempranillo, elk voor de helft. Merlot rondt de tempranillo in deze blend mooi af en geeft hem een zacht karakter. Ook bijzonder is de rijping op barriques (houten vaten, AJ) gedurende twee maanden, wat je in de geur duidelijk merkt. Het overheerst niet, vinden we, maar je moet er wel van houden, het levert een ander type rosé op. Meer iets voor bij de maaltijd dan als aperitief. Maar wel een mooi en bijzonder glas.

Proefnotitie:   Geur: open, toast, houttoets, kruidig, bessen, kersen.

                        Smaak: rond, sappig, hout, kracht, goede frisheid, zuren, lengte.

Zo ziet de rosado er uit. Apart toch.

Aan het juryrapport valt voor mij niet veel aan toe te voegen. Alleen nog de notitie van de importeur:

De druiven worden op rijpheid geselecteerd en handmatig geoogst. Na een korte inwerking op de schillen worden de druiven geperst en volgt een spontane eerste vergisting.
De wijn is vrij intens voor rosé, bijna frambozen rood, helder en schitterend. In de neus zeer aromatisch, veel rood fruit met een elegant getoast aroma en een lichte vanille toets van de houtrijping. In de mond vol en romig met ook weer klein rood fruit, vlezig met een mooi niet te dominant zuurtje. Lekker bij gekruide vistartaar, krab, tonijn, gegrilde vette vis als zalm, pikante kipgerechten, pasta’s en risotto.

Selectie 82: Finca Milena, Tempranillo / Syrah

Bij het selecteren van de witte Spaanse Verdejo, die het dus niet geworden is, had ik ook een paar voor mij onbekende Spaanse rode wijnen uitgekozen. Deze bevielen mij een stuk beter dan de witte. Uiteindelijk ben ik uitgekomen bij een organische wijn uit Castilla / La Mancha, het wijngebied onder Madrid. Dit is het land van de man van La Mancha, Don Quichot. De wijn is niet zo gek als de ridder uit die streek, maar de prijs wel. Voor € 5,75 heb je een prima wijn.

Eigenlijk ben ik voornamelijk gevallen voor de geur van deze wijn. Hier kan je eindeloos aan snuffelen. Je ruikt veel donker fruit met op de achtergrond wat zwaardere tonen zoals tabak en leer. De wijn drinkt makkelijk weg, maar heeft toch wel voldoende body en ook de nodige tannines. Ik noem dat altijd een wijn-wijn; je merkt wel dat je wijn zit te drinken, geen slappe zoete hap.

De wijn is organisch gemaakt, dus met zo min mogelijk bestrijdingsmiddelen. Het is een blend van de Tempranillo (zoals in de Rioja en de Ribera del Duero) en Shiraz, de krachtig ruikende Franse druif (zoals bijvoorbeeld in Hermitage en Gigondas). Een deel van de wijn wordt opgevoed in houten vaten. De houttonen zijn mooi versneden en voeren niet de boventoon. De afdronk is zacht en redelijk lang.

Selectie 73: Alba Martín, Albariño

Voor een witte wijn met een fris zomers karakter heb ik gezocht in Portugal en Spanje langs de Atlantische kust. Door het zeeklimaat komen hier de frisse, zogenaamde “cool climate” wijnen vandaan. Uit Portugal is er de Vinho Verde en uit Spanje de Albariño. We proefden een Vinho Verde en twee verschillende Albariños. De Vinho Verde viel af als weliswaar licht en sprankelend, maar toch te weinig serieus. Van de twee Albariños selecteerden wij de wijn van Alba Martín. Deze komt van een wijngaard uit de stal van Martin Codax. Dit wijnhuis produceert al jaren Albariños van topkwaliteit.

De wijn komt uit de streek Rias Baixes net boven de grens van Portugal, aan de kust. De wijn is mooi goudgeel van kleur en ruikt duidelijk naar wit fruit (appel/peer). De smaak is droog, intens en met milde zuren. De afdronk blijft lang hangen. De wijn is met een alcoholpercentage van 12,5% niet te zwaar.

De wijn is lekker om zo, ook buiten, te drinken, maar een hapje erbij komt goed van pas. Wij denken dat de wijn goed past bij tapas, zeevruchten, krab en garnalen en dat de wijn zelfs voldoende body heeft om overeind te blijven bij Aziatische gerechten.

De Albariño is wat duur voor mijn doen, maar gegeven de kwaliteit en het huidige prijsniveau een meer dan voldoende prijs/plezierverhouding.

Selectie 69: Pago de Cirsus, Chardonnay

Om op de hoogte te blijven lees ik af en toe wijngidsen. Iemand moet het immers doen. Maar – je gelooft het niet – ik doe het ook nog voor mijn plezier. Ik las de Wijngids Spanje van Sander de Vaan, een leuk boek waarin de meeste Spaanse wijngebieden (17 stuks) worden beschreven en per wijngebied een paar van de betere wijnhuizen en wijnen. Door deze gids ben ik onder andere aan een fantastische Sherry gekomen (de Manzanilla van La Gitana, te koop bij de Gouden Ton), waar ik je verder niet mee zal lastigvallen, omdat niemand meer Sherry drinkt.

Tot mijn verbazing kwam ik een ons bekend wijnhuis tegen bij de beschrijving van het gebied Navarra, namelijk Pago de Cirsus. Daarvan heb ik eerder de rode Oak Aged aangeboden, een lekkere doordrinker. Sander de Vaan schrijft bij Navarra het volgende:

Ook Lekker. Pago de Cirsus ligt in de Ebrovallei, in het zuiden van Navarra. In een continentaal microklimaat, bewerkt men 136 ha met o.a. Garnacha, Tempranillo, Merlot, Syrah en Chardonnay. Van deze laatste variëteit maakt men een heerlijke blanco met tropisch fruit, zoals mango en ananas.

Wat moet ik hier nog aan toevoegen. Uiteraard heb ik snel een fles in huis gehaald en geproefd. Ik moet Sander de Vaan alweer gelijk geven: echt een lekkere wijn. Mijn medeproevers hadden niet eens door dat het een Chardonnay was. Dit omdat het een uitzonderlijk frisse wijn is. Wel een stevige body, maar toch heel makkelijk drinkbaar en zeker geen logge houtgedomineerde Chardonnay. Een nadeel is dat dronkenschap op de loer ligt; smaakt naar meer, maar ongemerkt toch 14% alcohol. Gelukkig komen we daar na een tijdje wel overheen.

Opmerkelijk zijn de heerlijke geur en de lange afdronk. De wijn combineert uiteraard goed met vette vis, gevogelte en wit vlees. Een aanrader lijkt mij de combinatie met een kaasplankje. Je kan het natuurlijk ook direct uit de fles wegklokken als er even niemand kijkt.

Selectie 57: Intruso, Monastrell Joven

Ook deze rode wijn had ik al eerder geselecteerd voor de september ’20 ronde. Ik heb toen de Gran Passaia voor laten gaan, maar deze wijn van Intruso is eigenlijk net zo lekker, alleen wat zwaarder van karakter. De wijn is gemaakt van de Monastrell-druif, een van oorsprong Spaanse druif, maar die in toenemende mate ook in Frankrijk wordt aangeplant. In Frankrijk heet deze druif Mourvèdre en is heel wat populairder dan de Spaanse Monastrell.

In Frankrijk wordt de Mourvèdre gebruikt in combinatie met Grenache en Syrah, dit leidt tot de zogenaamde GSM-wijnen uit de Pays d’Oc. Ook wordt de druif solo als Mouvèdre aangeboden in de vorm van de beroemde Bandol wijnen (rood en rosé). Voor een goede Bandol betaal je tegenwoordig al gauw tussen 18 en 40 euro; ook voor de rosé. Gelukkig is de Spaanse variant wat prettiger geprijsd.

De Monastrell die ik heb uitgekozen is jong (Joven) en heeft dus nog een fruitig karakter en heeft geen of beperkte houtlagering gehad. De geur is van bessenfruit / bramen, qua smaak komt er iets droppigs / laurier naar boven. De wijn heeft een licht zoetje en zachte tannines. Maar pas op, het gaat hier wel over 14,5% alcohol. De afdronk is lang te noemen. De smaak past bij gerechten met eend, paddenstoel en lamsvlees en gerechten met kruiden zoals tijm en rozemarijn.

De Intruso wijnen worden gemaakt in de wijnstreek Jumilla. Deze streek ligt een beetje landinwaarts tussen Alicante en Murcia. De wijngaarden liggen op een hoogte van 700 tot 850 meter op een zanderige en kalkstenen bodem. De bodem is stenig aan de oppervlakte en bevat weinig voedingsstoffen, maar heeft een geweldige opslagcapaciteit voor water. Het is het koninkrijk van de Monastrell, een druif die zich thuis voelt in deze regio. De gebruikte Monastrell wijnstokken voor deze wijn zijn 40 jaar oud.