Bij de start van het idee om wijn te gaan selecteren en aanbieden heb ik bedacht dat het weinig zin heeft om wijnen aan te bieden die iedereen al kent. Merlot hoort daar natuurlijk bij. Merlot is bijna niet te ontlopen en is een echte allemansvriend. Toen ik een openbare proeverij verzorgde, kwam er na afloop iemand vragen of ik ook Merlot verkocht. Toen ik nee zei, draaide hij zich resoluut om, zei “dan weet ik genoeg” en verliet het pand. Misschien is het daarom geen slecht idee om in het kader van back to basics toch maar eens een sappige Merlot aan te bieden.

Ik heb de Merlot van La Villette uit Zuid-Frankrijk geproefd. Dat viel niet tegen. Net als de andere wijnen van La Villette is de Merlot een makkelijke wijn, voor weinig geld, waar je iedereen een plezier mee kan doen. Zacht, soepel en vallend in de categorie “lekker wijntje”.

Voor de kenners: Merlot heeft over het algemeen geen aandronk en geen afdronk. Alleen in de mond, het middenstuk, krijg je veel smaak. Dat is de reden waarom in de Bordeaux-wijnen vrijwel altijd een combinatie van Merlot met Cabernet Sauvignon wordt toegepast. Cabernet heeft juist veel aandronk, geen middenstuk en veel afdronk. De ideale combinatie dus.

Deze Merlot heeft trouwens, naast het befaamde smaakvolle middenstuk, wel een zeer behoorlijke afdronk. Bovendien ruikt de wijn prettig. Donker fruit, maar ook wat meer aardse tonen en een lichte rokerigheid.

Behalve om zo te drinken past de Merlot prima bij pizza’s, pasta’s en borrelhapjes.

Voor een rode wijn ben ik op zoek gegaan naar een mooie wijn uit het Zuid-Rhônegebied. De wijnen uit het gebied ten oosten van Orange zijn stevig en robuust en passen bij de wat zwaardere gerechten, die vaak tijdens de feestdagen op tafel komen. Ik was met name op zoek naar een wijn uit het gebied Gigondas of uit het wat goedkopere, naastgelegen gebied Vacqueyras. Het is een publiek geheim dat de gebieden Gigondas en Vacqueyras slechts door een smal zandpad gescheiden zijn, maar daartegenover door een fors prijsverschil. En dat terwijl in beide gebieden van dezelfde druivenrassen gebruik wordt gemaakt. Alleen is de bodem van de Vacqueyras  wat steniger dan de kleibodem van Gigondas. De Vacqueyraswijnen zijn dan ook wat donkerder, steviger en compacter dan die uit de Gigondas.

Omdat de Gigondas die ik proefde mij wat tegenviel, ben ik uitgekomen bij de Vacqueyras van Fontaine du Clos, een uitstekend alternatief. Deze Vacqueyras is gemaakt van 60% Grenache en 40% Syrah. Beide druiven worden apart verwerkt. De Grenache rijpt op gist in tanks en de Syrah in eiken vaten. Pas in het laatste stadium worden ze samengevoegd en gebotteld.

Bij het proeven noteerden wij een stevige, robuuste wijn met fruitige, maar ook aardse tonen. Een beetje een zwoele, vlezige wijn met aanwezige, maar niet dominante, tannines en zachte zuren. De wijn heeft een hoog alcoholgehalte (14%), maar dat is hier niet branderig of storend. Een wat wij echte wijn-wijn noemen; een wijn voor wie wel wat stevigs wil proeven. Deze wijn combineert in het algemeen met rood vlees, wild, stoofschotels en alle soorten kazen (behalve blauwe kaas). Mijn wijn-spijsboekje beveelt combinaties aan met confit de canard, lamsschouder en hazenpeper.

De wijn is geproduceerd door Domaine Fontaine du Clos, gelegen tussen de bergtoppen van de Dentelles van Montmirail en de Mont Ventoux. Het bedrijf is opgericht in 1990 door John en Nicole Barnier en wordt nu gerund door hun zoon Jean-François en zijn vrouw Celine. Zij hebben een uitgebreid assortiment ontwikkeld. Naast Vacqueyras en Côtes du Rhone, maken zij ook wijnen van druivensoorten als Merlot, Chardonnay en Muscat Blanc à Petit Grains.

Tot mijn verbazing maakt er nog geen Pinot Noir deel uit van mijn assortiment. Dit is lange tijd mijn favoriete wijn geweest. Ten eerste, omdat hij op examens en blindproeverijen altijd makkelijk te herkennen is aan zijn doorschijnende rode kleur. Ten tweede, omdat Pinot Noir gewoon hartstikke lekker is. Rode Bourgogne is altijd van de druif Pinot Noir gemaakt en daar begint een klein probleempje. In de loop der jaren is de rode Bourgogne steeds duurder en steeds zuurder geworden. Zo zeer, dat de lol er voor mij wel van af is. Gelukkig zijn er alternatieven. Duitsland komt met prima Spätburgunders (dit is ook Pinot Noir) en ook in Italië, Nieuw Zeeland en in andere delen van Frankrijk wordt nu Pinot Noir verbouwd.

Dus ben ik op zoek gegaan naar een “drinkable and affordable” Pinot Noir. Duitsland valt helaas wegens de prijs al snel af. Tijdens mijn recente wijnreis naar Duitsland kreeg ik in het Ahrdal, waar vanouds Spätburgunder vandaan komt, twee heerlijke Spätburgunders te proeven. De instapwijn voor de aanbiedingsprijs van € 20,- en de topwijn voor € 58,- de fles. Lekker, maar te gortig. Ook Nieuw Zeeland zit al snel rond de € 15,- de fles.

Resteren Italië en Zuid-Frankrijk. Dit is een lange inleiding om te verhullen dat ik uiteindelijk gewoon weer bij de ons vertrouwde La Villette ben uitgekomen. Het lijkt wel of ik er aandelen in heb, maar de Pinot Noir van La Villette is een feestje om te drinken en nog betaalbaar ook. Misschien ga ik inderdaad wel aandelen kopen, want La Villette weet wel hoe je lekkere wijn moet maken.

Deze Pinot heeft een zoete aandronk en de kenmerkende kersen / pruimengeur. De tannines zijn zacht en de zuren mild. Misschien deze dagen licht gekoeld drinken (een graad of 16). Pinot Noir gaat goed bij Boeuf Bourguignon en bij zomergerechten zoals stamppot van boerenkool, patrijs en wildpaté ;-). Niet getreurd, ik drink het bij alles.

Over de wijnmaker ga ik niks meer vertellen, omdat ik dat eerder al heb beschreven bij de Chardonnay en de Rosé van La Villette.