Tagarchief: Italië

Selectie 52: Cielo e Terra, Rosso Toscana, Gran Passaia

Bij het selecteren van de wijn voor september heeft bij mij een rol gespeeld dat ik dit jaar mijn jaarlijkse septemberreisje naar Italië moet missen. Al mijmerend over groene heuvels bedacht ik mij dat ik nog nooit een wijn van de Sangiovese druif heb aangeboden. En dat terwijl heel Italië er vol mee staat en ik dat toch wel een erg lekkere druivensoort vind. Denk aan benamingen als Chianti, Brunello, Rosso di Montalcino en je ruikt en proeft het kersenfruit.

Op zoek naar Sangiovese kwam ik uit bij de Rosso Toscana van de producent Cielo e Terra, genaamd Gran Passaia. Dat Passaia verwijst naar het indrogen van druiven, alvorens te vergisten, zoals ook bij bijvoorbeeld Amarone gebeurt.

De wijn heeft een dieprode kleur, wat Italianen Grenato (granaat) noemen. Hij ruikt licht zoetig naar noga en Engels drop (maar dit zijn geen wijntermen). De tannines zijn zacht, de zuren zijn mild en de wijn is licht zoetig en heeft de kenmerkende kersensmaak. Nou, als je wil mijmeren over Italië dan ben je bij deze wijn aan het goede adres. Ik krijg onmiddellijk beelden van buiten eten, dampende pizza’s en mooie nazomers.

De fles is een verhaal apart; zelden zo’n zware fles gehad. Dit wordt gedaan om de kwaliteit van de wijn te onderstrepen, maar dat is in dit geval eigenlijk niet nodig. Ik vind hem zo ook wel goed.

De producent Cielo e Terra is opgericht in 1908 door wijnboeren uit de Veneto-streek. Door het grote volume kan een constante kwaliteit en een prettige prijs worden gegarandeerd.

Selectie 43: Lugana van Biscardo

Lugana is een witte wijn uit een heel klein gebiedje ten Zuiden van het Garda-meer. Heeft dus niets te maken met Lugano, een plaats in het Zuiden van Zwitserland. Je ziet de Lugana’s niet veel, maar als ze in een Italiaans restaurant op de kaart staan, kan ik het nooit laten een glas, of als er meer liefhebbers zijn, een fles te bestellen. De Lugana is gemaakt van de Trebbiano-druif, zoals heel veel witte wijnen in Italië. Vaak zijn deze wijnen nogal vlak van smaak, maar de Trebbiano uit Lugana heeft echt een onderscheidende smaak. Sommigen beweren – ik kan het niet controleren –  dat het hier eigenlijk een andere druivensoort betreft dan de gangbare Trebbiano. Ze noemen de druif Turbiana.

De Lugana is strak droog en heel fris van smaak en heeft voor Italiaanse begrippen veel smaak. Het aardige bij het proeven was, dat zowel mijn mede-proevers als ik, spontaan gerechten begonnen op te noemen waar deze wijn lekker bij zou zijn. Ik heb het snel opgeschreven: bij de borrel, bij antipasti (zoals vleeswaren en olijven), bij risotto en bij grote garnalen.

De wijnmaker is Biscardo. Het bedrijf is opgericht in 1878 door Terence Biscardo. Vandaag de dag geven de broers Maurizio en Martino Biscardo leiding aan het traditionele familiebedrijf. De wijnen van Biscardo staan bekend om hun gevaarlijke drinkbaarheid en uitstekende prijs-kwaliteitverhouding. Deze Biscardo Lugana is hier een goed voorbeeld van.

De wijngaarden van de Biscardo Lugana bevinden zich op een krijt-klei bodem, ontstaan ​​in de post-ijstijd. De bodem heeft een hoge concentratie kalk, met een grote hoeveelheid rotsen en stenen; heel geschikt voor de productie van hoogwaardige witte wijnen. De kalk maakt immers droge en mineralige wijnen mogelijk.

De wijn wordt door Biscardo “Moreno Bianco” genoemd. Ik kan het niet vertalen, maar wie weet gaat het hier om witte (eind)morenen, wat goed zou kunnen als er sprake is van een ijstijd en van kalk. Alleen de gedachte de ijstijd maakt de wijn voor mij al aantrekkelijk in dit warme tijdperk.

Selectie 39: Pinot Grigio van Zenato

Omdat ik niet kan kiezen tussen de verschillende stijlen Pinot Gris heb ik ook de Pinot Grigio della Venezie van Zenato geselecteerd. Deze Italiaan is van de meer frisse en droge stijl. Ik laat de keuze open. Je kan deze bestellen of de meer traditionele, volle en kruidige van Wolfberger. Of je kan gaan voor de goedkoopste of voor van allebei wat.

De Pinot Grigio delle Venezie van Zenato is zoals gezegd meer van het droge en frisse type. De geur is verfijnd en de smaak zacht en licht kruidig. De balans tussen zoet en zuur is perfect en afdronk is lang. Zenato biedt meer subtiliteit, waar de Wolfberger meer recht toe recht aan is. Volgens Zenato is de wijn ideaal als aperitief, bij koude hors d’oeuvres of vissoep.

Van Zenato weten we dat het een goede wijnmaker is; Zenato behoort tot de betere Italiaanse wijnhuizen. Eerder selecteerde ik al  van Zenato: de Soave (selectie 5), de Ripassa en de Amarone (selecties 16 en 17).

Selectie 28: Favorita

De Favorita is een Italiaanse witte wijn uit de Piëmonte-streek, meer precies uit de regio Langhe. De druif was mij volledig onbekend. Ik dronk deze wijn tijdens onze laatste vakantie op een terrasje in Guarene bij de lunch en ik was gelijk verkocht. Ik nam me voor deze wijn zelf te gaan importeren, als hij niet in Nederland te krijgen zou zijn. Gelukkig is ie wel te krijgen (scheelt me een hoop werk) bij de prestigieuze groothandel Poot uit De Lier.

De Favorita, gemaakt door Marco Porello, is vol, zacht en kruidig met een heerlijke geur. Echt een bijzondere wijn, sommigen denken aan een verwantschap met de druif Vermentino uit Corsica. In ieder geval valt er veel aan te ontdekken. Probeer gewoon maar eens. De wijn is niet goedkoop, maar dan heb je ook wel wat speciaals. Als je goed kijkt, zie je dat de wijn op de foto in een heel groot glas zit. Waarschijnlijk niet voor niets. Net zoals voor een witte Bourgogne geldt: “Favorita moet zwemmen”.

Selectie 19: Barbera d’Asti

In het kader van de zoektocht naar betaalbare rode wijnen van het Bourgogne ras Pinot Noir heb ik mijn geluk beproefd bij een Spätburgunder (da’s dezelfde druif) uit Duitsland en een Pinot Noir uit Nieuw-Zeeland. Dat viel niet mee. Beide wijnen waren tamelijk zuur en hadden iets medicinaals. Weg er mee; zeker gezocht bij net te goedkope wijnen. Gelukkig had ik uit nieuwsgierigheid ook een Italiaanse wijn meegenomen om te proeven: een Barbera d’Asti uit de Piëmont (net onder Turijn), omdat ik dit jaar weer naar de Piëmont toe ga.

Vroeger had ik van die Barbera’s nooit zo’n hoge pet op. Daarom heb ik een paar jaar geleden op vakantie in een huis van een wijnmaker de Barbera-proeverij maar overgeslagen. Als afscheidscadeau kreeg ik een fles Barbera d’Asti van hem mee. Uit nieuwsgierigheid toch gelijk maar bij het volgende adresje opengemaakt. Wat een lekkere wijn. Nog steeds spijt dat ik niet een voorraadje had meegenomen.

De Barbera heeft als kenmerken een hoge natuurlijke zuurgraad (typisch Italiaans), een licht bitter aroma van kersen en aalbessen en een laag tannine-gehalte. Lang werd Barbera als een tweederangs druif beschouwd. Sinds de jaren tachtig van de 20e eeuw is men in toenemende mate, door de opbrengst per hectare laag te houden, kwaliteitswijnen van deze druif gaan maken. De Barbera d’Asti en de Barbera Monferrato Superiore hebben de DOCG status (de hoogste Italiaanse klassering), terwijl de Barbera d’Alba en de Barbera Monferrato beiden de DOC status hebben.

Over de geproefde Barbera d’Asti, de San Nicolao van Terradavino, noteerde ik: veel fruit, licht zwoel van karakter, sappig, zachte eetwijn. Een wijn voor bij de pizza, pittige stoofschotels of pasta (of barbecue, maar dat ga je nu toch niet doen).

Lees verder Selectie 19: Barbera d’Asti