Als tweede mogelijkheid voor een te koelen rode wijn komt Valpolicella uit Veneto in Italië in aanmerking. Voor de selectie verschillende Valpo’s ingeslagen. Het is uiteindelijk de Valpolicella Superiore van Antiche Terre geworden. Valpolicella is de gemaakt van dezelfde druiven die na het indrogen van de trossen omgetoverd kunnen worden tot een Amarone of Ripasso. Met de smaak zit het dus wel goed.

Deze wijn is serieuzer van karakter dan de meer frivole Bardolino. Mooie kleur, veel donker fruit, vloeibare kersen, beetje kruidigheid, mild en soepel met body. Wel om wat bij te eten, zoals BBQ, pizza en pasta, rood vlees, kazen en worstwaren. Trouwens ook lekker zonder te koelen.

De wijn komt van een vallei ten noordoosten van Verona en is gemaakt van verschillende druivensoorten (voor de liefhebbers: Rondinella, Corvinone en Corvina). De oogst is handmatig en er wordt zorgvuldig geselecteerd. De druiven worden kort ingedroogd. Na vergisting vindt vatrijping en vervolgens flesrijping plaats.

Zomers is het fijn om rode wijnen licht gekoeld te drinken. Niet zoals witte wijn, want dan valt de smaak weg. Een temperatuur van zo’n 13 tot 17 graden is prima. De wijn moet zich hiervoor wel lenen. Het koelen gebeurt meestal met lichte en fruitige wijnen.

Op zoek naar een lichte en fruitige wijn dus. Als eerste kwam hierbij de Italiaanse Bardolino bij mij op en naar bleek, terecht. Bardolino is lichtvoetig, je wordt er vrolijk van, je krijgt trek in buiten eten aan een lange tafel met een rood geblokt tafelkleed en je hoort in gedachten al Italiaanse mandolinemuziek. Kortom, Italiaanser kan niet.

De wijn heeft een prachtige doorschijnende, granaatappelrode kleur. De wijn ruikt naar kersen/cassis en de smaak is makkelijk, sappig en zit dicht tegen limonade aan, maar is wel “wijnig”. Zelfs haters van rode wijn kunnen dit waarderen. Lekker als terraswijn of bij een lichte lunch.

De wijn komt van Zenato, die als wijnmaker nauwelijks meer introductie behoeft. De wijnen van Zenato zijn altijd goed. De wijn komt van een klein gebiedje ten oosten van het Gardameer en is gemaakt van verschillende druivensoorten.

Op een vakantie in de Abruzzen (Italië) heb ik ooit voor het eerst een Montepulciano d’Abruzzo geproefd. Een hele rijke wijn die goed paste bij de Bistecca alla Fiorentina die we toen aten (je weet wel, zo’n steak die je nooit op krijgt). In Italië is dit een vrij dure wijn. In Nederland is het vaak een goedkope wijn en is de dure helemaal niet te krijgen (de Italianen drinken de goede variant volgens mij zelf op en sturen ons de restjes bulkwijn). Ik heb er nu dan toch  een gevonden die meer kwaliteit heeft dan in Nederland gebruikelijk is, maar die toch niet zo duur is als in Italië.

De Montepulciano d’Abruzzo verwijst naar de druif Montepulciano. Dit moet niet verward worden met Rosso di Montepulciano. Deze wijnnaam verwijst naar een plaats in Zuid-Toscane. Dit alles om het makkelijk te maken.

De Montepulciano van Casale Vecchio die ik deze keer heb geselecteerd is een mooie, zachte en ronde wijn. Qua geur zijn er zogenaamde aardse tonen te ontdekken en een beetje tabak en rookgeur. De smaak is intens en de wijn heeft een stevige body en een goede afdronk met lengte.

Een prima wijn voor bij vleesgerechten, BBQ, harde kazen en gedroogd fruit.

Bij de productie rijpt de wijn 6 maanden in eiken fusten. Dit draagt bij aan de body van de wijn, zonder dat de wijn een dominante houtgeur/smaak mee krijgt. Kortom, naar mijn smaak een onberispelijke Montepulciano.