Selectie 62: Farnese Vini, Vanitá, Pecorino

witte wijn

Pecorino kennen we als Italiaanse schapenkaas en kan bijvoorbeeld uit Sardinië, Sicilië, Toscane, Umbrië, Basilicata of Lazio komen. De naam komt van pecora, schaap. Pecorino staat dan voor schaapje. Maar het is ook een druivensoort. Deze soort is aangeplant in de Abruzzen, aan de Adriatische kant van Italië, op de hoogte van Rome. Deze druivensoort heet zo, omdat de plaatselijke schapen er dol op zijn en er veel van eten. Bovendien schijnt de druiventros op een schapenkop te lijken. De Pecorino-wijn komt uit het gebied Terre de Chieti, een onderdeel van de Abruzzen, rond de stad Chieti.

Deze wijn heb ik uitgekozen, omdat het bij het proeven een echte zomerwijn bleek. Je drinkt het makkelijk weg, hoeft er niet direct wat bij te eten en de wijn heeft een lekkere, sappige frisheid. De smaak is subtiel  en is mooi in balans. De geur is zoetig en doet denken aan appel en ananas. De wijn is licht en droog met milde zuren. De afdronk is redelijk lang. Het alcoholpercentage is 12½, waardoor het makkelijk weg te drinken is, zonder dat je het gelijk voelt zitten. De Vanitá Pecorino heeft als prettigste eigenschap dat hij niet duur is.

Deze Vanitá Pecorino (Vanitá = IJdelheid; ik vertaal het maar als de ijdeltuit, wat een leuke wijnnaam is) komt van het huis Farnese Vini. Dit bedrijf is in de afgelopen jaren uitgegroeid tot een toonaangevend wijnhuis uit Zuid-Italië. Het is diverse keren uitgeroepen tot beste wijnproducent van Italië en diverse wijnen hebben medailles en internationale trofeeën gekregen. De thuisbasis is Castello Caldora, een kasteel uit de 16de eeuw in de Abruzzen. De wijnmakers van Farnese Vini maken gebruik van lokale druivenrassen, zoals naast de Pecorino, de Montepulciano d’ Abruzzo, Primitivo, Aglianico del Vulture, Fiano en Nero d’Avola. De wijngaarden van dit wijnhuis bevinden zich in Abruzzen, Puglia, Basilicata, Campania en Sicilië. De druiven worden handmatig geoogst, het liefst in de frisse ochtenduren, zodat de druiven hun maximale aromatische complexiteit behouden.

Selectie 61: Vigneti del Salento, I Muri, Primitivo

rode wijn

Selectie 61 is uit nood geboren. Bij het proeven kon ik niet kiezen tussen een Zinfandel en een Primitivo. Allebei lekker en min of meer hetzelfde. Niet zo verwonderlijk, want verwantschapsonderzoek heeft uitgewezen dat de Amerikaanse Zinfandel dezelfde druif is als de Italiaanse Primitivo. Omdat het dan ook eigenlijk niet meer uitmaakt welke van de twee ik aanbied, heb ik gekozen voor de Zinfandel, louter om ook eens een Amerikaanse wijn te kunnen aanbieden. Niet echt langs de lijnen van de inhoud dus.

Mijn keuze werd al snel afgestraft. De Zinfandel is niet of nauwelijks leverbaar. Dit geldt voor alle Amerikaanse wijnen. Ik heb intussen al verschillende verklaringen gehoord. Zo zegt de een dat het door de Corona-crisis komt en de ander dat het door de Brexit komt. Amerikaanse wijnen gaan eerst naar het VK en blijven daar vervolgens steken. Om deze reden heb ik mijn bestellingen alsnog omgezet naar de Primitivo van Vigneti del Salento.

Primitivo is een van de grote succesnummers uit Puglia, een provincie in Zuid-Italië. Een volle wijn met een zonovergoten karakter en zachte tannines. De wijn wordt gemaakt door Vigneti del Salento, alias het wijnhuis Farnese Vini. Dit is een weliswaar jong, maar groot en toonaangevend wijnhuis uit Italië .

Selectie 60: Zenato, Ripassa (375 ml)

halve fles, rode wijn

De Ripassa van Zenato heb ik al eens, maar dan als hele fles, aangeboden. De beschrijving kan je lezen bij selectie #16 van 4 december 2017. In het kort is de Ripassa het kleine broertje van de topwijn Amarone. Bij Zenato, een echte Italiaanse topproducent, wordt de Ripassa gemaakt van een mix van de gewone basiswijn Valpolicella en de kostbare Amarone. De Ripassa heeft een aroma van gekonfijt fruit en kruiden (kruidnagel). Een stevige body, milde zuren, zachte tannines en een lange afdronk. Past goed bij wild en gegrild en gebraden vlees.

De reden om van deze wijn nu een halfje aan te bieden is dat er van verschillende kanten gevraagd is om ook eens halve flessen aan te bieden. Dat is gemakkelijk als niet iedereen rood of niet iedereen wit drinkt. Een hele fles is dan vaak eigenlijk te groot om open te maken en je blijft altijd met restjes zitten, die dan eigenlijk weer vrij snel moeten worden opgedronken.

Voor deze ronde had ik om maar eens even te proeven twee halfjes uitgekozen, een witte en een rode Bergerac. Dat is mij slecht bekomen. De witte had kurk en de rode was niet veel zaaks. Toen heb ik maar besloten om eerst deze oude bekende Ripassa aan te bieden. Als dit wat wordt, ga ik ook op zoek naar een goed halfje wit.

De Ripassa is niet goedkoop, als hele fles niet en als kleintje dan natuurlijk al helemaal niet. Maar dan heb je wel wat bijzonders.

Selectie 59: Home run, Zinfandel

rode wijn

Zinfandel is een Amerikaanse wijn / druif met een verhaal. Zinfandel of Zin zoals de Amerikanen zeggen is dé puur Amerikaanse, in dit geval Californische, druif. Komt nergens anders voor. Helaas kwam men er in de jaren ’60 achter dat Zin toch wel erg leek op de Primitivo uit de hak van Italië en op de Plavac Mali uit Kroätie. Na lang DNA-onderzoek is vastgesteld dat Zin en Primitivo hetzelfde zijn en er een verwantschap bestaat met Plavac Mali. Niks puur Amerikaanse druif, maar gewoon meegenomen door immigranten.

Uit nieuwsgierigheid heb ik de Primitivo en de Zinfandel naast elkaar geproefd. Het lijkt inderdaad sterk op elkaar, maar er is toch verschil. Hier manifesteert zich het verschil in klimaat, bodem en uiteindelijk ook de wijnmaker. Wij konden eigenlijk maar moeilijk kiezen. Het is allebei lekker, maar de Italiaanse variant is iets meer “wijn” en de Amerikaanse smaakt iets meer richting Hero vruchtensap. Uiteindelijk heb ik, na vele tegenstrijdige opvattingen van mijn familie en de daarom extra ingeschakelde buurman, toch zelf maar gekozen. En wel op het laatst, tijdens het schrijven van dit stukje, met twee proefglazen voor me, heb ik uiteindelijk voor de Zinfandel gekozen.

De nu afgevallen Primitivo ligt qua gebied en smaak dichtbij de NegroAmaro, die ik al eens heb geselecteerd: dezelfde zondoorstoofde zachtheid. De Zinfandel is toch eigenlijk iets heel anders. Een merkwaardige combinatie van klein rood fruit (aardbeien, kersen) en een afdronk waarin ineens een totaal andere smaak naar voren komt, namelijk van kaneel, tabak en leer. Een wijn met twee gezichten, dus best wel apart. Daarnaast is het natuurlijk gewoon leuk een Amerikaanse wijn in het assortiment te hebben. De Italiaanse Primitivo kan altijd nog.

Bij het proeven noteerden we: partywijn, rood voor beginners, Hero cerise, sangria, iets vanille. Kortom – je begrijpt – veel fruit, zachte tannines en zoals gezegd een aparte afdronk. Maar pas op, hoe vriendelijk ook, de wijn heeft 14% alcohol; limonade is echt wat anders.

Over de wijnmaker en wat de producent van de smaak vindt, kan ik eigenlijk niets vinden. Alleen maar beschrijvingen die volgens mij absoluut niet kloppen. Je zal het met mijn proefaantekeningen moeten doen. Eén tip nog: ‘s zomers zou je deze wijn voor het drinken kunnen koelen.

Selectie 58: Franschhoek Cellar, Chenin Blanc (niet meer leverbaar!)

witte wijn

Chenin Blanc heb je in vele soorten en maten, van droog tot mierzoet. In Frankrijk staat de Chenin Blanc druif langs de oevers van de Loire. Ik kan me herinneren dat we deze wijn vroeger zelf heel vaak dronken onder de herkomstnaam Vouvray. Vouvray is een lieflijk plaatsje net naast het grote en drukke Tours. Intussen lijkt het wel of de wijn Vouvray van de aardbodem is verdwenen. Het wordt nauwelijks meer aangeboden, terwijl de druif Chenin Blanc toch vaak geprezen wordt om de brede culinaire inzetmogelijkheden. Nou jammer dan, we wijken wel uit naar Zuid-Afrika, waar ieder zichzelf respecterend wijnhuis wel een Chenin Blanc in zijn assortiment heeft.

Ik ben uitgekomen bij de wijn genaamd La Cotte Mill van Franschhoek Cellar. La Cotte Mill verwijst naar een van de oude molens, die ooit als landmarks voor het gebied golden. Bij het proeven vonden wij het een prettige, frisse voorjaarswijn. Licht en droog, niet al te zuur, niet al te veel alcohol. De wijn ruikt naar ananas, perzik en zachte appel en heeft een licht bittertje in de afdronk. Dit laatste maakt dat het goed is om het te drinken met een hapje erbij of bij de maaltijd. Wat combinatiemogelijkheden betreft verwijs ik naar het etiket. Daar worden genoemd: sushi, fisherman’s pie, gebraden kip en kalfsschnitzel.

Het dorp Franschhoek (provincie West-Kaap, zo’n 75 kilometer ten Oosten van Kaapstad gelegen) is een van de oudste Zuid-Afrikaanse dorpen en heeft rond de 17.000 inwoners. Het is van oorsprong een vestigingsplaats van Hugenoten. Midden in het omringende wijngebied is het wijnhuis Franschhoek Cellar te vinden. Sinds 1945 maakt dit wijnhuis – oorspronkelijk opgericht als coöperatie, nu particulier bezit – de mooiste wijnen. In de loop der tijd is Franschhoek Cellar uitgegroeid tot een wereldspeler. In 1984 persten ze al meer dan twaalfduizend ton druiven. De grote stap heeft het wijnhuis gemaakt door in 2007 Stephan Joubert als hoofd wijnmaker aan te stellen. Hij voegde veel ervaring toe aan het wijnhuis.