Voor de rode wijn voor deze nazomer heb ik gekozen uit verschillende Cabernet Sauvignon wijnen. Min of meer bij toeval zat daar een mix-wijn tussen van Corvina (de druif die in normaal in de Amarone gaat) en Cabernet Sauvignon. Je begrijpt het al, die moet uit Italië komen. Deze mix-wijn sprong er wel uit, qua soepelheid en doordrinkbaarheid.

De wijn heeft een kersengeur, is zacht met makkelijke tannines, sappig en niet te zwaar. Drinken op de nieuwe kamertemperatuur van 17 à 18 graden. De wijn is lekker bij de borrel, BBQ, lichte hoofdgerechten en pasta’s. De wijn heeft sinds de aanmaak nog enkele jaren gerijpt bij de wijnmaker en is daarom intussen prima op dronk.

De wijn komt uit de Veneto-streek en is gemaakt door de broers Maurizio en Martino Biscardo. Prima wijnmakers die staan in een familietraditie van 150 jaar. Van Biscardo selecteerde ik al eerder een puike witte Lugana (selectie 43).

Als tweede mogelijkheid voor een te koelen rode wijn komt Valpolicella uit Veneto in Italië in aanmerking. Voor de selectie verschillende Valpo’s ingeslagen. Het is uiteindelijk de Valpolicella Superiore van Antiche Terre geworden. Valpolicella is de gemaakt van dezelfde druiven die na het indrogen van de trossen omgetoverd kunnen worden tot een Amarone of Ripasso. Met de smaak zit het dus wel goed.

Deze wijn is serieuzer van karakter dan de meer frivole Bardolino. Mooie kleur, veel donker fruit, vloeibare kersen, beetje kruidigheid, mild en soepel met body. Wel om wat bij te eten, zoals BBQ, pizza en pasta, rood vlees, kazen en worstwaren. Trouwens ook lekker zonder te koelen.

De wijn komt van een vallei ten noordoosten van Verona en is gemaakt van verschillende druivensoorten (voor de liefhebbers: Rondinella, Corvinone en Corvina). De oogst is handmatig en er wordt zorgvuldig geselecteerd. De druiven worden kort ingedroogd. Na vergisting vindt vatrijping en vervolgens flesrijping plaats.

Zomers is het fijn om rode wijnen licht gekoeld te drinken. Niet zoals witte wijn, want dan valt de smaak weg. Een temperatuur van zo’n 13 tot 17 graden is prima. De wijn moet zich hiervoor wel lenen. Het koelen gebeurt meestal met lichte en fruitige wijnen.

Op zoek naar een lichte en fruitige wijn dus. Als eerste kwam hierbij de Italiaanse Bardolino bij mij op en naar bleek, terecht. Bardolino is lichtvoetig, je wordt er vrolijk van, je krijgt trek in buiten eten aan een lange tafel met een rood geblokt tafelkleed en je hoort in gedachten al Italiaanse mandolinemuziek. Kortom, Italiaanser kan niet.

De wijn heeft een prachtige doorschijnende, granaatappelrode kleur. De wijn ruikt naar kersen/cassis en de smaak is makkelijk, sappig en zit dicht tegen limonade aan, maar is wel “wijnig”. Zelfs haters van rode wijn kunnen dit waarderen. Lekker als terraswijn of bij een lichte lunch.

De wijn komt van Zenato, die als wijnmaker nauwelijks meer introductie behoeft. De wijnen van Zenato zijn altijd goed. De wijn komt van een klein gebiedje ten oosten van het Gardameer en is gemaakt van verschillende druivensoorten.