Voor een feestelijke rode wijn heb ik weer eens in mijn geliefde Italië (het land, niet de politiek) gezocht. Door een recente wijnproeverij kwam ik op het idee een van de betere Toscaanse wijnen aan te bieden, uit het dorp Montalcino in het Zuiden van Toscane. Uit Montalcino komt de cultwijn Brunello, maar die is tamelijk overprijsd (40 tot 60 euro is geen uitzondering). Een betere prijs/plezier verhouding heeft de iets lager geklasseerde wijn uit dit dorp, de Rosso di Montalcino.

De Rosso is voor 100% gemaakt van Sangiovese-druiven. De kleur is doorschijnend (wat niet wil zeggen dat het een lichte wijn is) en granaatappelrood. De geur doet denken aan rood fruit en kersen. De smaak is verfijnd en elegant. De wijn drinkt door zijn zachte tannines makkelijk, heeft heel lichte en goed versmolten houttonen en heeft een zeer lange afdronk. Het is zoals zo veel Italiaanse wijnen, wel echt een eetwijn. Past goed bij rood vlees, lam, wild, paddenstoelen, ossenstaart, gegrilde steaks en oude kaas.

Ik haal Hamersma ook maar even aan, die de jaargang 2017 van de Rosso van Pietroso met een 9 bekroonde. Hoor je het ook eens van een ander. “Je kunt natuurlijk je huis en aandelen verkopen en een Brunello di Montalcino aanschaffen. Verstandige liefhebbers weten echter beter en genieten Rosso di Montalcino. Minder duur, minder hout en altijd wellevend en charmant oudmodisch. Rood fruit, herfstzon. Ingetogen doch levendig van smaak, met fijne zuren en zachte tannines. En jawel, zelfs wat hout, maar een bescheiden vleug, want die vaten van 3000 liter groot zijn niet zo opdringerig met hun vanilleparfum en houtzagerijgeuren, doch geven slechts wat voorname ondertimmering van deze sjiek smakende Rosso op Brunelloniveau.”

Wijnboerderij Pietroso ontstond in 1970 in Montalcino dankzij de passie van wijnmaker Domenico Berni. Het bedrijf beslaat 13 hectare. De wijngaarden zijn volledig beplant met Sangiovese druiven. De hoogte waarop de wijngaarden zich bevinden varieert tussen de 350 en 450 meter boven zeeniveau, waardoor de druiven geleidelijk rijpen. Dit is belangrijk, omdat de zomers steeds heter en droger worden. De druiven worden in de zomer grondig uitgedund en volledig handmatig geoogst in oktober.

Voor de rode wijn voor deze nazomer heb ik gekozen uit verschillende Cabernet Sauvignon wijnen. Min of meer bij toeval zat daar een mix-wijn tussen van Corvina (de druif die in normaal in de Amarone gaat) en Cabernet Sauvignon. Je begrijpt het al, die moet uit Italië komen. Deze mix-wijn sprong er wel uit, qua soepelheid en doordrinkbaarheid.

De wijn heeft een kersengeur, is zacht met makkelijke tannines, sappig en niet te zwaar. Drinken op de nieuwe kamertemperatuur van 17 à 18 graden. De wijn is lekker bij de borrel, BBQ, lichte hoofdgerechten en pasta’s. De wijn heeft sinds de aanmaak nog enkele jaren gerijpt bij de wijnmaker en is daarom intussen prima op dronk.

De wijn komt uit de Veneto-streek en is gemaakt door de broers Maurizio en Martino Biscardo. Prima wijnmakers die staan in een familietraditie van 150 jaar. Van Biscardo selecteerde ik al eerder een puike witte Lugana (selectie 43).

Als tweede mogelijkheid voor een te koelen rode wijn komt Valpolicella uit Veneto in Italië in aanmerking. Voor de selectie verschillende Valpo’s ingeslagen. Het is uiteindelijk de Valpolicella Superiore van Antiche Terre geworden. Valpolicella is de gemaakt van dezelfde druiven die na het indrogen van de trossen omgetoverd kunnen worden tot een Amarone of Ripasso. Met de smaak zit het dus wel goed.

Deze wijn is serieuzer van karakter dan de meer frivole Bardolino. Mooie kleur, veel donker fruit, vloeibare kersen, beetje kruidigheid, mild en soepel met body. Wel om wat bij te eten, zoals BBQ, pizza en pasta, rood vlees, kazen en worstwaren. Trouwens ook lekker zonder te koelen.

De wijn komt van een vallei ten noordoosten van Verona en is gemaakt van verschillende druivensoorten (voor de liefhebbers: Rondinella, Corvinone en Corvina). De oogst is handmatig en er wordt zorgvuldig geselecteerd. De druiven worden kort ingedroogd. Na vergisting vindt vatrijping en vervolgens flesrijping plaats.

Zomers is het fijn om rode wijnen licht gekoeld te drinken. Niet zoals witte wijn, want dan valt de smaak weg. Een temperatuur van zo’n 13 tot 17 graden is prima. De wijn moet zich hiervoor wel lenen. Het koelen gebeurt meestal met lichte en fruitige wijnen.

Op zoek naar een lichte en fruitige wijn dus. Als eerste kwam hierbij de Italiaanse Bardolino bij mij op en naar bleek, terecht. Bardolino is lichtvoetig, je wordt er vrolijk van, je krijgt trek in buiten eten aan een lange tafel met een rood geblokt tafelkleed en je hoort in gedachten al Italiaanse mandolinemuziek. Kortom, Italiaanser kan niet.

De wijn heeft een prachtige doorschijnende, granaatappelrode kleur. De wijn ruikt naar kersen/cassis en de smaak is makkelijk, sappig en zit dicht tegen limonade aan, maar is wel “wijnig”. Zelfs haters van rode wijn kunnen dit waarderen. Lekker als terraswijn of bij een lichte lunch.

De wijn komt van Zenato, die als wijnmaker nauwelijks meer introductie behoeft. De wijnen van Zenato zijn altijd goed. De wijn komt van een klein gebiedje ten oosten van het Gardameer en is gemaakt van verschillende druivensoorten.