Categoriearchief: rode wijn

Selectie 54: Salwey, Spätburgunder

rode wijn

Voor rood ben ik op zoek gegaan naar een oude favoriet van mij, de Spätburgunder van Salwey. Deze heb ik ooit ergens gedronken. De gelegenheid ben ik vergeten, maar de wijn nooit. Dus eerst op zoek naar een leverancier en vervolgens nog maar eens geproefd. Ik had deze wijn niet voor niets onthouden. Echt wel een feestelijke wijn.

Eerst over Spätburgunder. Dat is de Duitse naam voor Pinot Noir, de druif waar de rode Bourgogne-wijnen van gemaakt zijn. Is dus hetzelfde, maar smaakt meestal anders. Eerlijk gezegd zijn de Duitse Spätburgunders meestal lekkerder dan de Franse Pinot Noirs. Ze zijn iets voller van smaak. In Duitsland komen de Spätburgunders voornamelijk uit de Ahr-vallei, de Pfalz of uit Baden.

De Spätburgunder van Salwey (uit Baden) heeft een mooie doorschijnende kleur (net zoals alle wijnen van Pinot Noir) en een subtiele geur van bessenfruit. Waarom weet ik niet, maar voor mij heeft het een geur waaraan ik eindeloos kan blijven snuffelen. De smaak is goed in balans en aan de frisse kant. Een goed doordrinkbare wijn die een prettig gevoel geeft. Vrouwlief noemt het qua smaak “een rode witte wijn” en dat is een compliment, want zij is liefhebber van witte wijn. Dit oordeel is begrijpelijk, want de tannines zijn zacht en de zuren zijn mild. De afdronk is lang. Door de kleur verwacht je een lichte wijn, maar het alcoholpercentage van 13 vertelt een ander verhaal.

Vroeger hadden wij zo’n mandje voor op tafel, waarin dan schuin een fles rode Bourgogne lag. Dit kwam alleen tevoorschijn bij feestelijke maaltijden. Hiermee wilde je laten zien dat je echt wel wist hoe het hoorde. Intussen hebben de wijnen minder bezinksel, waardoor een mandje eigenlijk niet meer nodig is. Deze wijn echter leent zich wel voor een mandje, maar dan om het luxe karakter te onderstrepen. Gebruik deze wijn bij gans (wordt in Duitsland veel gegeten), kalkoen of kwartel en rundvleesgerechten, zoals beef Wellington of boeuf bourguignon. Ook bij wildgerechten past het goed: wilde eend, patrijs, haas of konijn.

De wijnmaker is Salwey. Ook Salwey is lid van de VDP. Dat is altijd het keurmerk voor kwaliteit. Ik citeer maar even de importeur: “Een van de meest fameuze wijnhuizen uit Baden is Weingut Salwey. Het wijnhuis wordt vooral gewaardeerd om zijn fenomenale wijnen afkomstig van Grau-, Weiß und Spätburgunder, die stuk voor stuk behoren tot de beste wijnen van Duitsland”. Ik vind het eigenlijk wel een eer om een wijn van Salwey in mijn assortiment te hebben.

Selectie 52: Cielo e Terra, Rosso Toscana, Gran Passaia

rode wijn

Bij het selecteren van de wijn voor september heeft bij mij een rol gespeeld dat ik dit jaar mijn jaarlijkse septemberreisje naar Italië moet missen. Al mijmerend over groene heuvels bedacht ik mij dat ik nog nooit een wijn van de Sangiovese druif heb aangeboden. En dat terwijl heel Italië er vol mee staat en ik dat toch wel een erg lekkere druivensoort vind. Denk aan benamingen als Chianti, Brunello, Rosso di Montalcino en je ruikt en proeft het kersenfruit.

Op zoek naar Sangiovese kwam ik uit bij de Rosso Toscana van de producent Cielo e Terra, genaamd Gran Passaia. Dat Passaia verwijst naar het indrogen van druiven, alvorens te vergisten, zoals ook bij bijvoorbeeld Amarone gebeurt.

De wijn heeft een dieprode kleur, wat Italianen Grenato (granaat) noemen. Hij ruikt licht zoetig naar noga en Engels drop (maar dit zijn geen wijntermen). De tannines zijn zacht, de zuren zijn mild en de wijn is licht zoetig en heeft de kenmerkende kersensmaak. Nou, als je wil mijmeren over Italië dan ben je bij deze wijn aan het goede adres. Ik krijg onmiddellijk beelden van buiten eten, dampende pizza’s en mooie nazomers.

De fles is een verhaal apart; zelden zo’n zware fles gehad. Dit wordt gedaan om de kwaliteit van de wijn te onderstrepen, maar dat is in dit geval eigenlijk niet nodig. Ik vind hem zo ook wel goed.

De producent Cielo e Terra is opgericht in 1908 door wijnboeren uit de Veneto-streek. Door het grote volume kan een constante kwaliteit en een prettige prijs worden gegarandeerd.

Selectie 48: Pinot Noir van La Villette

rode wijn

Tot mijn verbazing maakt er nog geen Pinot Noir deel uit van mijn assortiment. Dit is lange tijd mijn favoriete wijn geweest. Ten eerste, omdat hij op examens en blindproeverijen altijd makkelijk te herkennen is aan zijn doorschijnende rode kleur. Ten tweede, omdat Pinot Noir gewoon hartstikke lekker is. Rode Bourgogne is altijd van de druif Pinot Noir gemaakt en daar begint een klein probleempje. In de loop der jaren is de rode Bourgogne steeds duurder en steeds zuurder geworden. Zo zeer, dat de lol er voor mij wel van af is. Gelukkig zijn er alternatieven. Duitsland komt met prima Spätburgunders (dit is ook Pinot Noir) en ook in Italië, Nieuw Zeeland en in andere delen van Frankrijk wordt nu Pinot Noir verbouwd.

Dus ben ik op zoek gegaan naar een “drinkable and affordable” Pinot Noir. Duitsland valt helaas wegens de prijs al snel af. Tijdens mijn recente wijnreis naar Duitsland kreeg ik in het Ahrdal, waar vanouds Spätburgunder vandaan komt, twee heerlijke Spätburgunders te proeven. De instapwijn voor de aanbiedingsprijs van € 20,- en de topwijn voor € 58,- de fles. Lekker, maar te gortig. Ook Nieuw Zeeland zit al snel rond de € 15,- de fles.

Resteren Italië en Zuid-Frankrijk. Dit is een lange inleiding om te verhullen dat ik uiteindelijk gewoon weer bij de ons vertrouwde La Villette ben uitgekomen. Het lijkt wel of ik er aandelen in heb, maar de Pinot Noir van La Villette is een feestje om te drinken en nog betaalbaar ook. Misschien ga ik inderdaad wel aandelen kopen, want La Villette weet wel hoe je lekkere wijn moet maken.

Deze Pinot heeft een zoete aandronk en de kenmerkende kersen / pruimengeur. De tannines zijn zacht en de zuren mild. Misschien deze dagen licht gekoeld drinken (een graad of 16). Pinot Noir gaat goed bij Boeuf Bourguignon en bij zomergerechten zoals stamppot van boerenkool, patrijs en wildpaté ;-). Niet getreurd, ik drink het bij alles.

Over de wijnmaker ga ik niks meer vertellen, omdat ik dat eerder al heb beschreven bij de Chardonnay en de Rosé van La Villette.

Selectie 44: Syrah van Paul Mas

rode wijn

Omdat de door mij in eerste instantie bedachte rode Sangiovese wijnen uit Italië een beetje tegenvielen, ben ik uitgeweken naar de ons vertrouwde wijnmaker uit Frankrijk, Paul Mas. Van Paul Mas bood ik eerder aan een rode Grenache Noir, een Rosé de Syrah en een witte Viognier/Sauvignon Blanc. Allemaal goed en zeker niet te duur. Nu koos ik voor de Syrah, diezelfde druif waarvan zijn Rosé is gemaakt. Syrah is wat mij betreft altijd lekker. De druif geeft stevige, maar toch elegante wijnen met veel geur en smaak. Nou daar ben ik wel voor te porren.

Bij het proeven ontdekten we in de geur donker fruit en zo hoort het ook. Het is een vlezige wijn die goed past bij rood vlees. Een biefstuk-, BBQ- en borrelwijn waaraan alles klopt.

Ik ga maar niet meer vertellen dat Paul Mas een hele grote speler in Zuid-Frankrijk is. Dat is allemaal terug te lezen in mijn beschrijvingen van de eerder aangeboden wijnen van onze vriend Paul.

Selectie 42: Ribera del Duero van Bardos

rode wijn

Ook bij de rode wijn heb ik dit keer niet beknibbeld. Op reis in Noord-Portugal langs de Douro ontdekte ik de Douro-wijn van Ramos Pinto. Een geweldige wijn, beter nog (maar ook een stukje duurder) dan de Douro van Crasto van mijn vorige selectie. Na lang zoeken eindelijk in Nederland gevonden, maar het leek toch erg veel op de vorige Douro. Ik geef het dan ook alleen maar mee als tip, mocht je er eens tegenaan lopen. In dezelfde sfeer blijvend, vond ik uiteindelijk een Spaanse Douro. Die heet daar Ribera del Duero.

Een Spaanse Ribera del Duero heeft een heel ander karakter dat de Portugese Douro wijnen. Het klimaat is anders en de gebruikte druivensoorten zijn anders. De wijn die ik heb gevonden is gemaakt van Tempranillo, wat het maakt tot een echte wijn-wijn.

De Romántica van Bardos (wat een fijne naam alleen al) is een crianza, tussen jong (joven) en gerijpt (reserva) in. Dit betekent 14 maanden houtlagering op Frans eiken, maar nog wel voldoende fruit om nog wijn te proeven. Bij het proeven noteerden we een stevige geur, een intense smaak (donker fruit) en een behoorlijke body. Aardig wat tannine, maar zeker niet vervelend en milde zuren. De afdronk is tamelijk lang. Volgens zoonlief en mede-proever Sjoerd is dit een wijn waar je vrolijk van wordt. En als die vrolijk wordt wil dat heel wat zeggen.

Omdat wij altijd nogal kort zijn in onze beschrijving, citeer ik maar weer wat ik zoal vind bij anderen: “De Crianza maakt al indruk met het donkere granaatrood en paarse reflexen. Bovendien inspireert de intense, verleidelijke geur van rijpe bramen, bosbessen en zwarte kersen, vergezeld door ceder, tabak, zoethout en kruiden. In de mond is de Romántica sappig, met geconcentreerd fruit, dat doordrongen is van een fijne zuurgraad, terwijl de zijdeachtige, gepolijste tannines een elegant kader vormen. De wijnboeren van Bodegas de Bardos hebben een buitengewoon sensuele Ribera del Duero in de fles gevuld, waarin niet alleen het uiterlijk inspireert, maar vooral de elegante algehele compositie. Een wijn voor romantische uren? Absoluut! Een tempranillo die goed past bij langzaam gestoofde lamsbout, Ibérico of gegrilde zwaardvis. Een klassieker is deze tempranillo in combinatie met gerijpte manchego.” Niets meer aan toe voegen, behalve een omschrijving van de afdronk die ik je niet wil onthouden: “een aangename afdronk van zwart fruit en kreupelhout.” Wie wil dat nou niet.